Allah kimseye
taşıyamayacağı kadar yük vermesin,
dedim kendi kendime…
Devleti, Bayrağı, Evladı, Serveti, Mevkii, Şan Şöhreti Taşımak zordur,
Çünkü devlet bir dağdır;
Omzu zayıf olanı çökertir,
Gözü kara olmayanı yarı yolda brakır.
Millet bir denizdir;
Küçük yürekleri fırtına gibi savurur,
Geniş gönüllerin koynunda huzur olur.
Servet ise bir imtihandır;
Doğru elde nimet, yanlış elde külfettir.
Makam ateştir,
Yakar adamı içten içe;
elle tutulmaz inançla yürekle yapılır,
Şöhret zehirdir,
Çürütür ruhu sessizce.
Ama bayrak…
O bir kumaş değildir yalnızca;
Atanın son nefesi,
Ananın gözyaşı,
Yiğidin son duasıdır.
Bayrağı taşımak
bilekle değil, ruh ile olur;
Toprağa kök salmış sadakat ister,
Göğse sığmayan cesaret ister.
İnsan bazen devletle sınanır,
Bazen milletle, bazen sükûtla…
Ama bil ki:
En ağır yük evlattır.
Evlat, omza değil yüreğine çöker;
Düşerse sen düşersin,
Kalkarsa senin alın yazın yükselir göğe.
Bayrağın gölgesinde büyüyen her evlat
bir emanettir bu millete;
Kimi devlete yaslanır,
Kimi vatana adar kendini,
Göklere çıkarır adını
Allah bu aziz vatana,
omzu devlet kadar geniş,
yüreği bayrak kadar temiz,
evlatlar nasip etsin.
Selametle